“Ik vind het afschuwelijk dat er foto’s gemaakt worden
bij een begrafenis. Afschuwelijk!”
Dat laatste woord gooide ze er met enige walging duidelijk uit.
Ik had deze mevrouw reeds gespot tijdens het fotograferen in de kerk.
Terwijl ik wat overzichtsbeelden maakte van alle aanwezigen
zag ik haar het boekje met de liedteksten voor deze uitvaart
demonstratief voor haar gezicht houden.
Ik liet mijn camera zakken en wachtte tot zij – voorzichtig met één oog eerst – mijn richting uitkeek om te zien of ik nog bezig was.
Zodra zij mij zag knikte ik kort even naar haar en ging weer verder met het
vastleggen met de uitvaart zoals ik door de familie verzocht was.
Er is afscheid genomen van Hendrik, 94 jaar oud, en
volgens kinderen en kleinkinderen een man die een
rijk, gezegend en arbeidzaam leven heeft geleid.
Uiteraard het verdriet over zijn verscheiden.
Uit de verhalen komt een man naar voren die
genoot van het leven, geliefd was bij kinderen en kleinkinderen.
De warmte en liefde die de familie vooraf en tijdens
de dienst tentoonspreidt zijn ontroerend en hartverwarmend.
