ik rouw van jouw

Ik rouw van jou – documentaire

Ik had hem ooit opgeslagen,
deze documentaire. 
 
Maar tijd had ik er tot nu
nog niet voor gemaakt.
 
Een interview met Nellie Brenner bij OP1
maakte mij nieuwsgierig.
 
    
Nellie Brenner maakte,
5 jaar na het overlijden
van haar moeder, 
 
een documentaire over
haar verlies en verdriet. 
 
Over haar zoektocht
naar haar eigen rouw,
die van haar directe omgeving
en rouwen in het algemeen.
 

Ze toont een openhartig gesprek
met haar vader 
over die laatste periode
voor het overlijden
en de jaren erna. 
 
 
Nellie benadert andere,
jonge, mensen 
om te praten
over het verlies en verdriet 
 
van het missen van
een vader of moeder.
 
 
Indringende gesprekken,
en ook zulke mooie gesprekken. 
 
Naast verdriet ook
schoonheid en kracht 
 
die zich op allerlei manier uit.  

In woorden, in performance, in dans. 
Het laat – vind ik – ook weer eens zien 
dat rouwen hoe lastig en verdrietig
vaak ook mooi en goed kan zijn.  
Dat delen en praten helpt.  
Voor wie de tijd wil nemen is
deze documentaire wat mij betreft 
een aanrader om eens te kijken. 
 
Het is terug te zien op NPO Start via
deze 
link 

2 gedachten over “Ik rouw van jou – documentaire”

  1. Het is een documentaire met gevoel gemaakt.

    Heerlijk hoe ‘gewoon’ Manu Keirse ook reageert: “Mensen zijn bang voor het onbekende.”

    Rouwen en dood, dat zijn angstige onderwerpen, juist omdat we er onbekend mee zijn en er weinig over leren.

    Niet op school, niet thuis, pas als we plotseling met de dood geconfronteerd worden, dan moeten we er ‘iets’ mee.

    Dat we dan ook niet geleerd hebben dat we foto’s kunnen laten maken van al die ‘angstige’ momenten, is een logisch vervolg.

    Wij afscheidsfotografen weten dat het niet ‘eng’ is om bij rouwende mensen te komen, nabij te zijn en te fotograferen wat we voor bijzondere en intieme momenten we zien.

    Laten we vooral doorgaan om iedereen te vertellen dat het niet eng hoeft te zijn.

    Dat wat we maken gewoon mag worden.

    Liefs, Boukje Canaan

    1. Dag Boukje,

      Dit soort documentaires brengt rouwen en verdriet naar de oppervlakte en laten zien hoe goed het kan zijn het bespreekbaar te maken.
      Hoe waardevol dat kan zijn.
      Laten we elkaar vooral leren dat we er op een ontspannen manier mee om mogen gaan. En dat iedereen daarin zijn of haar eigen manier vindt.

      Dank voor je reactie weer.

      Groet
      Rob

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.